The best Side of آبله مرغان خارش دارد

The best Side of آبله مرغان خارش دارد

Blog Article

آبله مرغان کودکان، آبله مرغان در بزرگسالان و شکل جوشهای ابله مرغان

هنگامی که ویروس واریسلا زوستر وارد بدن می شود، در داخل تاول هایی قرار می گیرد که برای سه تا چهار روز اول پوست را می پوشاند.

استفاده از کاسنی، خاکشیر و تخم شربتی. (این ترکیبات موجب خنک شدن بدن و کاهش خارش تاول ها می شود و عوارض آبله مرغان را تقلیل می دهد.)

اما روش دقیقی که برای شما بهترین است می‌تواند بر اساس چند چیز متفاوت و متغیر باشد. ما اینجاییم تا به شما بگوییم بهترین لیزر جای جوش آبله مرغان کدام است؟

نوزادانی که مادران آنها هرگز از واکسن آبله مرغان استفاده نکرده اند و به ویروس آن دچار نشده اند.

بازیابی زمانی اتفاق می افتد که تمام پوسته ها از بین بروند. تا این مرحله، فرد هنوز مسری است و می تواند ویروس آبله مرغان را به دیگران منتقل کند.

دانه ها و تاول های پوستی‌ تقريباً در هر جاي‌ بدن‌ مي‌تواند ظاهر شود. برخی از این دانه ها آبدار، برخی دیگر عفونی و بعضی از آنها هم به شکل جوش های کوچک بوده و اغلب خارش دارند. تاول‌ها ممكن‌ است‌ در نواحي‌ بسيار وسيعي‌ از پوست‌ گسترده‌ شوند، اما در دست‌ و پا كمتر ظاهر مي‌شوند.

آبله مرغان معمولا یک بیماری خفیف است اما در عین حال میتواند جدی باشد و یا حتی حالت تهوع در آبله مرغان به مرگ منجر شود.

اگر در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان شدید هستید و در حال حاضر علائم آن را دارید، پزشک داروی ضد ویروس آسیکلوویر (قرص اسیکلوویر) را تجویز می‌کند، که می‌تواند باعث کاهش علائم شود و اولین دوز آن باید در ۲۴ ساعت اول بروز اولین ضایعات و به مدت ۷ روز و روزی ۵ نوبت مصرف شود.

نوزادان زیر ۴ هفته در معرض خطر عوارض ناشی از آبله مرغان هستند.

اما باز هم ممکن است برخی افراد به خصوص کودکان دچار این بیماری شوند. در ادامه بهترین پماد ها برای آبله مرغان را به شما معرفی می‌کنیم.

استفاده از مخلوط سدر و ماست به همراه شاتره و گل ختمی حدود یک ساعت بر روی پوست، موجب کاهش خارش و حساسیت در بزرگسالان می شود و همچنین استفاده از روغن شترمرغ، روغن بابونه یا عصاره آلوئه ورا می تواند موج از بین رفتن جای آبله مرغان در پوست می شود.

این اتفاق زمانی می‌افتد که کلاژن پوست شما از بین می‌رود که اجازه نمی‌دهد جای زخم به درستی بهبود یابد.

آبله مرغان جنینی می‌تواند به مغز جنین آسیب زده و منجر به آنسفالیت، میکروسفالی، هیدروسفالی، کم توانی ذهنی، آسیب به چشم «از بین رفتن آتروفی بینایی، آب مروارید و...» شود. همچنین ممکن است جنین به سایر اختلالت عصبی مانند آسیب‌ به طناب نخاعیه و نقص‌های حرکتی و حسی دچار شود.